Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται

Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται.

Πιστεύω στην αυτοπαραδομένη αγνότητα που απεργάζεται την κάθαρσή μας.
Πιστεύω στα κλειστά βλεφαράκια που με το θάρρος των αγγέλων ανοίγουν κατ'ευθείαν στης ψυχής το υπόγειο.
Πιστεύω στο βαρύ κεφαλάκι που γέρνει προσδοκώντας στον ώμο της ανθρώπινης σοφίας.
Πιστεύω στα ζωγραφιστά χείλη που αναπνέοντας τον ήσυχο αέρα μιας κατάλευκης συνείδησης , σκάνε άξαφνα σε ουράνιο γελάκι- πόση ανακούφιση για το γεμάτο κακία και ενοχές εαυτό μας!
Πιστεύω στο τρυφερό , πουπουλένιο χεράκι που θέτει σε δοκιμασία τη στιβαρότητα της καθοδήγησής μας.
Πιστεύω στο δυναμικό της νέας ζωής που αποπνέει αναγέννηση, την άμεση δική μας-ελάχιστη οφειλή κάθε εναπομείνουσας , φιλότιμης συνείδησης- και αυτήν που θα έρθει ως έκφραση ενός κρυμμένου κατ'εικόνα.
Πιστεύω στο τωρινό και στο μελλοντικό του πρόσωπο, θείο δώρο σε μια ανθρωπότητα που τρεκλίζει.
Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται.


.

Δροσερά καλοκαιρινά..

''Το καλοκαίρι φτάνει, όταν αρχίζεις να αποζητάς τη σκιά''. Ή τις ωτοασπίδες.   Για τις βουτιές.

Φροντίζω πάντα στα μέσα Μαΐου (παραθαλάσσια γαρ η μικρή μας πόλη) να έρχεται η μεγάλη, καλοκαιρινή παραγγελία. Από αφρολέξ , κερί ή σιλικόνη, σε ζεύγη ή οικονομική συσκευασία των 8 τεμαχίων, γεμίζουν τα συρτάρια και τις μέρες μας με αύρα θαλασσινή.
-Καλημέρα, ένα κουτάκι ωτοασπίδες.
-Αφρολέξ, κερί, σιλικόνη;
-Χμ, ποιες είναι οι καλύτερες;
-Για νερό οι σιλικόνης. Αδιαπέραστες και αναλλοίωτες, σε σχέση με αφρολέξ ή κερί αντιστοίχως.
-Ναι, αυτές, για τη θάλασσα τις θέλω.


Στιχομυθία κλασσική, καθημερινή, που επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με μικρές παραλλαγές:
-Προτιμώ το αφρολέξ, με βολεύει καλύτερα.
ή
-Χτίζουν πολυκατοικία απέναντι, δώστε μου την οικονομική συσκευασία των 8.


Ωτοασπίδες για προστασία του ωτός απο οτιδήποτε δυνητικά παθογόνο είτε για τη σωματική υγεία (μικροοργανισμοί του νερού) είτε για τη ψυχική (θόρυβος).Προστασία εύκολη και άμεση.


Ένα μηχανάκι πάρκαρε έξω από την πόρτα .Η ξανθιά κυρία πέταξε βιαστικά το αναμμένο τσιγάρο και μπήκε φουριόζα.
-Καλημέρα, ωτοασπίδες έχεις;
-Καλημέρα, από κερί, σιλικόνη ή αφρολέξ;
Δίστασε.
-Όπα, έχουμε κι επιλογές;Πόσο κάνουν; Να τις δω λίγο; κι άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του παντελονιού της για ψιλά.

Άπλωσα την συλλογή μας στον πάγκο και ανέφερα εν συντομία τιμές και χαρακτηριστικά αυτού του φτηνού μεν, θαυμαστού δε προϊόντος.
-Χμ, το αφρολέξ θα πάρω, μην ξοδευόμαστε κιόλας.
-Για ήχο είναι πολύ καλές. Αν τις βάλετε στη θάλασσα θα προσέξετε να εφαρμόσουν μέσα στα αυτιά με ακρίβεια.
-Ποιά θάλασσα? Για το σπίτι τις θέλω, γιατί ο άντρας μου γκρινιάζει όλη μέρα και βαριέμαι να τον ακούω!!

Κάτι τέτοιες στιγμές, ο καλύτερος τρόπος να καταπνίξεις τα αυθόρμητα γελάκια εντός σου είναι ο αντιπερισπασμός, δηλαδή η ανακατεύθυνση του λόγου σε ανώδυνα, μη προσωπικά θέματα, συνοδευόμενη από την πρέπουσα σοβαρότητα που τονίζεται άριστα με  ελαφρύ σήκωμα του δεξιού φρυδιού.

-Αποκλείουν το 90% των ήχων. Αν δεν μείνετε ικανοποιημένη, η εναλλακτική λύση θα είναι το κερί ή η σιλικόνη.
-Οκέι, θα το δω και θα σου πω!

Πλήρωσε, άνοιξε το κουτάκι με τις κίτρινες ωτοασπίδες επάνω στον πάγκο, τις φόρεσε επί τόπου, έριξε τις τούφες από τα ξανθά μαλλιά στα αυτιά και ρώτησε:
-Πώς είμαι; Φαίνονται;

Αμέσως το δεξί φρύδι υψώθηκε έντονα και με όλη τη δέουσα σοβαρότητα η φωνή απάντησε σταθερά:
-Όχι. Καθόλου.
-Oκέι, ευχαριστώ, τα λέμε!..
και απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα, φορώντας τις κίτρινες ωτοασπίδες, καλά κρυμμένες κάτω από τα ξανθά μαλλιά.

"Καημένε σύζυγε" σκέφτηκα. ''Εδώ ταιριάζει το 'Φωνή βοώντος εν τη ερήμω'. Που να'ξερες ότι ο λόγος σου είναι τόσο ευπρόσδεκτος, όσο και το κομπρεσέρ της απέναντι οικοδομής.."


Ευτυχώς που δεν είχα παραγγείλει τις νέες ωτοασπίδες, τις κοκκινοριγέ. Όσο να'ναι, θα φαίνονταν έντονα μέσα από το ξανθό μαλλί, σαν το κόκκινο σωσίβιο του ναυαγοσώστη πάνω στην ξανθή αμμουδιά..

...ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !