Η αισιοδοξία μας τραυματίζεται επανειλημμένα. .

Πού σ'έφερα μικρό μου; Σε έρημο; Σε τυφώνα;
Με ποια έρμα γερά στη γη θα γατζωθείς;


Με ποια φτερά-όχι Δαιδάλου- να σε οπλίσω,
να μη μου πέσεις;


Ποιας όασης-κι όχι αντικατοπρισμού πλάνη-το δρόμο να σου δείξω ;


Τρέμω , σε κρατώ σφιχτά. Ο δρόμος είναι ήδη ακαθόριστος.


Κι όταν μονάχο θα βαδίσεις;
Με συντροφιά την σύγχυση των καιρών, την άγνοια της αθωότητάς σου;..




Οι πυξίδες μας δε δείχνουν πια το Βορρά,
η Αλήθεια καθρεφτίζεται σε ραγισμένο καθρέφτη,
οι φωνές των συνειδήσεων ψιθυρίζουν στην οχλοβοή,
την ευζωία μας ταράζουν οι πυροβολισμοί της εμπάθειας,
η αισιοδοξία μας τραυματίζεται επανειλημμένα.




Θα αντέξεις; Οι ευχές μου στον ουρανό και ο αγώνας μου στη γη
προς τούτο συντείνουν : στην αυτάρκειά σου.
 
 
.

Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται

Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται.

Πιστεύω στην αυτοπαραδομένη αγνότητα που απεργάζεται την κάθαρσή μας.
Πιστεύω στα κλειστά βλεφαράκια που με το θάρρος των αγγέλων ανοίγουν κατ'ευθείαν στης ψυχής το υπόγειο.
Πιστεύω στο βαρύ κεφαλάκι που γέρνει προσδοκώντας στον ώμο της ανθρώπινης σοφίας.
Πιστεύω στα ζωγραφιστά χείλη που αναπνέοντας τον ήσυχο αέρα μιας κατάλευκης συνείδησης , σκάνε άξαφνα σε ουράνιο γελάκι- πόση ανακούφιση για το γεμάτο κακία και ενοχές εαυτό μας!
Πιστεύω στο τρυφερό , πουπουλένιο χεράκι που θέτει σε δοκιμασία τη στιβαρότητα της καθοδήγησής μας.
Πιστεύω στο δυναμικό της νέας ζωής που αποπνέει αναγέννηση, την άμεση δική μας-ελάχιστη οφειλή κάθε εναπομείνουσας , φιλότιμης συνείδησης- και αυτήν που θα έρθει ως έκφραση ενός κρυμμένου κατ'εικόνα.
Πιστεύω στο τωρινό και στο μελλοντικό του πρόσωπο, θείο δώρο σε μια ανθρωπότητα που τρεκλίζει.
Πιστεύω σε ένα μωρό που κοιμάται.


.

Δροσερά καλοκαιρινά..

''Το καλοκαίρι φτάνει, όταν αρχίζεις να αποζητάς τη σκιά''. Ή τις ωτοασπίδες.   Για τις βουτιές.

Φροντίζω πάντα στα μέσα Μαΐου (παραθαλάσσια γαρ η μικρή μας πόλη) να έρχεται η μεγάλη, καλοκαιρινή παραγγελία. Από αφρολέξ , κερί ή σιλικόνη, σε ζεύγη ή οικονομική συσκευασία των 8 τεμαχίων, γεμίζουν τα συρτάρια και τις μέρες μας με αύρα θαλασσινή.
-Καλημέρα, ένα κουτάκι ωτοασπίδες.
-Αφρολέξ, κερί, σιλικόνη;
-Χμ, ποιες είναι οι καλύτερες;
-Για νερό οι σιλικόνης. Αδιαπέραστες και αναλλοίωτες, σε σχέση με αφρολέξ ή κερί αντιστοίχως.
-Ναι, αυτές, για τη θάλασσα τις θέλω.


Στιχομυθία κλασσική, καθημερινή, που επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με μικρές παραλλαγές:
-Προτιμώ το αφρολέξ, με βολεύει καλύτερα.
ή
-Χτίζουν πολυκατοικία απέναντι, δώστε μου την οικονομική συσκευασία των 8.


Ωτοασπίδες για προστασία του ωτός απο οτιδήποτε δυνητικά παθογόνο είτε για τη σωματική υγεία (μικροοργανισμοί του νερού) είτε για τη ψυχική (θόρυβος).Προστασία εύκολη και άμεση.


Ένα μηχανάκι πάρκαρε έξω από την πόρτα .Η ξανθιά κυρία πέταξε βιαστικά το αναμμένο τσιγάρο και μπήκε φουριόζα.
-Καλημέρα, ωτοασπίδες έχεις;
-Καλημέρα, από κερί, σιλικόνη ή αφρολέξ;
Δίστασε.
-Όπα, έχουμε κι επιλογές;Πόσο κάνουν; Να τις δω λίγο; κι άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του παντελονιού της για ψιλά.

Άπλωσα την συλλογή μας στον πάγκο και ανέφερα εν συντομία τιμές και χαρακτηριστικά αυτού του φτηνού μεν, θαυμαστού δε προϊόντος.
-Χμ, το αφρολέξ θα πάρω, μην ξοδευόμαστε κιόλας.
-Για ήχο είναι πολύ καλές. Αν τις βάλετε στη θάλασσα θα προσέξετε να εφαρμόσουν μέσα στα αυτιά με ακρίβεια.
-Ποιά θάλασσα? Για το σπίτι τις θέλω, γιατί ο άντρας μου γκρινιάζει όλη μέρα και βαριέμαι να τον ακούω!!

Κάτι τέτοιες στιγμές, ο καλύτερος τρόπος να καταπνίξεις τα αυθόρμητα γελάκια εντός σου είναι ο αντιπερισπασμός, δηλαδή η ανακατεύθυνση του λόγου σε ανώδυνα, μη προσωπικά θέματα, συνοδευόμενη από την πρέπουσα σοβαρότητα που τονίζεται άριστα με  ελαφρύ σήκωμα του δεξιού φρυδιού.

-Αποκλείουν το 90% των ήχων. Αν δεν μείνετε ικανοποιημένη, η εναλλακτική λύση θα είναι το κερί ή η σιλικόνη.
-Οκέι, θα το δω και θα σου πω!

Πλήρωσε, άνοιξε το κουτάκι με τις κίτρινες ωτοασπίδες επάνω στον πάγκο, τις φόρεσε επί τόπου, έριξε τις τούφες από τα ξανθά μαλλιά στα αυτιά και ρώτησε:
-Πώς είμαι; Φαίνονται;

Αμέσως το δεξί φρύδι υψώθηκε έντονα και με όλη τη δέουσα σοβαρότητα η φωνή απάντησε σταθερά:
-Όχι. Καθόλου.
-Oκέι, ευχαριστώ, τα λέμε!..
και απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα, φορώντας τις κίτρινες ωτοασπίδες, καλά κρυμμένες κάτω από τα ξανθά μαλλιά.

"Καημένε σύζυγε" σκέφτηκα. ''Εδώ ταιριάζει το 'Φωνή βοώντος εν τη ερήμω'. Που να'ξερες ότι ο λόγος σου είναι τόσο ευπρόσδεκτος, όσο και το κομπρεσέρ της απέναντι οικοδομής.."


Ευτυχώς που δεν είχα παραγγείλει τις νέες ωτοασπίδες, τις κοκκινοριγέ. Όσο να'ναι, θα φαίνονταν έντονα μέσα από το ξανθό μαλλί, σαν το κόκκινο σωσίβιο του ναυαγοσώστη πάνω στην ξανθή αμμουδιά..

...ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ! 

Ιστορίες ελληνικού φιλότιμου..

Κάτι σχολίασε επαινετικά πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος Obama, περί του ξακουστού ελληνικού φιλότιμου. Απόρησα. Περί ποίου φιλότιμου ομιλούμε;Περί του ''υπεράνω όλων.. εγώ!'' ή περί του ''έχει χρήμα η υπόθεση, ας φάμε..'' ;

Λίγο πριν αποφανθώ απαισιόδοξα περί της εκλείψεως του πλέον χαρακτηριστικού ιδιώματος της ελληνικής φυλής, θυμήθηκα κάποια περιστατικά που διαδραματίστηκαν φέτος στο φαρμακείο, μέρες Πρωτοχρονιάς.

Στα πλαίσια της καθιερωμένης πλέον Χριστουγεννιάτικης , φιλανθρωπικής διάθεσης, τοποθετήσαμε στον πάγκο του φαρμακείου ένα διάφανο κουτί δωρεών , υπέρ του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.

Η ενέργεια πήγε καλά. Αρκετοί πελάτες έριχναν από τα ρέστα τους, χωρίς να ρωτούν σε ποιον απευθυνόταν η δωρεά, καθησυχασμένοι ότι έπρατταν τα δέοντα, ήσυχοι ότι εμείς θα φροντίζαμε τα περαιτέρω- όπως και έγινε και γι'αυτό ασφαλώς είμαστε προς όλους ευγνώμονες. Αλλά οι πλέον αυθεντικές προσφορές εντοπίστηκαν αλλού..

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι παρέες μπαινόβγαιναν για τα κάλαντα- πρέπει να πέρασαν πάνω από 200 παιδιά εκείνη τη μέρα! Δυο μπόμπιρες πρόσεξαν το διάφανο κουτί με τα κέρματα.

-Τι είναι αυτό;

-Είναι για τα φτωχά παιδάκια, ενημέρωσα εν συντομία.

-Να τα πάρουμε εμείς;Κι εμείς φτωχοί είμαστε! απάντησαν αμέσως κοροϊδευτικά και απομακρύνθηκαν χαχανίζοντας , με τον μποναμά στην τσέπη.

''Αφελές , παιδικό θράσος'' σκέφτηκα.  

Λίγες ώρες και πολλές παρέες παιδιών αργότερα, μπήκε ένας μικρός μόνος του.

-Να τα πω;

-Να τα πεις! απαντήσαμε για εβδομηκοστή φορά.

Τα'πε, πήρε το ευρώ του και όπως το πήρε, το'ριξε κατ'ευθείαν στο διάφανο κουτί κι έφυγε.

Μείναμε άναυδοι. Ούτε ρώτησε , ούτε το πολυσκέφτηκε , απλά με μια αυθόρμητη κίνηση πρόσφερε όλο του τον κόπο.Τι χτυπητή διαφορά!

Κι αν εμείς οι μεγάλοι προσφέρουμε καμιά φορά και λίγο από συνήθεια ή επειδή ψιλοντρεπόμαστε το γνωστό μας καταστηματάρχη ή επειδή θέλουμε να νιώσουμε καλύτερα, αυτός ο μικρούλης- που σίγουρα είχε εμπεδώσει κάποιο καλό παράδειγμα γονέων, για να ξέρει τι σημαίνει ένα διάφανο κουτί-

έπραξε απόλυτα φυσικά, χωρίς καμια επιτήδευση.

Τι φιλότιμο, πηγαίο και γνήσιο, πραγματική νότα ελπίδας που εξισορροπούσε την ''Να τα πάρουμε εμείς;'' πικρή εντύπωση των δύο προηγούμενων αγοριών..

  ...................................................

Σε τρεις μέρες πέρασε η επτάχρονη Αγγελικούλα με τον παππού της.

-Παππού, τι είναι αυτό το κουτί;

Ο παππούς με τα γκρίζα μουστάκια, που ήρθε να ζητήσει δανεικό ένα φάρμακο αξίας 4 ευρώ, έριξε μια καχύποπτη ματιά στο αναρτημένο , ενημερωτικό φυλλάδιο και απάντησε στεγνά:

-Για να ρίχνεις χρήματα.

Η Αγγελικούλα ξαναρώτησε:

-Για ποιον είναι;

Ο παππούς συνοφρυώθηκε ανεπαίσθητα. Ανέλαβα τις εξηγήσεις.

-Είναι για φτωχές μανούλες που χρειάζονται χρήματα για να κρατήσουν και να μεγαλώσουν τα μωρά τους.

Η Αγγελικούλα έμεινε σκεπτική.

-Παππού, εμείς θα ρίξουμε;

-Έχεις λεφτά να ρίξεις; Εγώ δεν έχω, απάντησε μάλλον απότομα ο ηλικιωμένος άνδρας και τα γκρίζα μουστάκια τρεμόπαιξαν ενοχλημένα (άραγε από τη μικρή εγγονή ή από εμάς; Ίσως και από τις φτωχές μανούλες..)

Η μικρή Αγγελική έψαξε με αφέλεια στις τσεπούλες  της και χαρούμενη αναφώνησε:

-Να βρήκα, πενήντα λεπτά! Να τα ρίξω παππού;

-Ε, ρίξτα πια, μ'έσκασες! Πάμε , γεια σας, καλή χρονιά.

Μια ικανοποιημένη μικρούλα κι ένας δυσαρεστημένος παππούς απομακρύνθηκαν βιαστικά. Το διάφανο κουτί δε μου φαινόταν πια μισοάδειο αλλά μισογεμάτο.

Το φιλότιμο εν τη γενέσει του..Λες να τα καταφέρουμε; Θα δείξει..

Ευτυχώς πάντως που είχαμε, στην αρχή της δύσκολης αυτής χρονιάς, αυτά τα .. κρούσματα φιλότιμου.

Ήταν παρήγορο.

Είναι ενθαρρυντικό.

Μπορεί, κάποια στιγμή, να αποδειχθεί ανατρεπτικό..

.