Η κρίση

Η κρίση.


Ήτανε πια κατάκοπος-βράδυ εφημερίας-
όταν για λίγο κάθησε ο φαρμακοποιός μας
έβγαλε τα γυαλάκια του, πήρε βαθιά ανάσα
και έκλεισε τα μάτια του, γυρεύοντας ν'αδειάσει
από το πλήθος το πολύ, ανθρώπων τε και λόγων..

Ξάφνου τα γύρω σβήστηκαν, έλιωσαν τα συρτάρια,
ο πάγκος εξαχνώθηκε, το φαρμακείο εχάθη
κι έντρομος αντιλήφθηκε πως πήρε ν'ανεβαίνει
κρατώντας τα γυαλάκια του, πάντα με άσπρη μπλούζα.



Σεβάσμιος γέρος φάνηκε μακριά να τον προσμένει:
''Καλώς τον! Σε περίμενα αγαπητό μου τέκνο
να ιδούμε το πως έζησες θέλω εν συντομία 
για να συντάξω εισήγηση για τον Δικαιοκρίτη,
τον Βασιλέα του παντός, τον Κύριο των όλων''

Άναυδος μα και κάθιδρος ο φαρμακοποιός μας:
''Αλήθεια, κιόλας  πέθανα? Μα έχω τόσες έγνοιες
και τόσες εκκρεμότητες με χρήματα κι ανθρώπους,
έχω και οικογένεια , το ενοίκιό μου τρέχει,
χρωστώ σε κάποιους φάρμακα κι άπειροι μου χρωστάνε!.''


''Ας ξεκινήσουμε λοιπόν γιατί πολλά τα βλέπω..
Πες μου, εβαρυγκόμησες ποτέ σ'εφημερία
αν σε ξυπνούσανε στις τρεις για ένα ουροσυλλέκτη,
για μια οδοντόβουρτσα ή για κανα βαμβάκι?
Κι αν ήταν δέκα οι φορές τις νύχτες των Σαββάτων
που σ' έπαιρναν τηλέφωνα ζητώντας άλλα αντ'άλλων?''

''Γέροντα εκρατιόμουνα και δεν έβγαζα λέξη''

''Μάλιστα. Κι αν σου'ρχοντουσαν , πάλι σ΄εφημερία ,
εσύ να΄σαι ετοιμόρροπος κι ο κόσμος ως την πόρτα
τουρίστες να μην ξέρουνε αγγλικά ούτε σταλίτσα,
σχολαστικοί που θεωρούν πως το κουτί έχει αλλάξει,
αγχωτικοί για πίεση ή νηστικοί με ζάλη,
υπερόπτες, που αναιδέστατα σε βλέπουν υπηρέτη,
απατεώνες, που έντεχνα πλαστά θα σου πασσάρουν,
άλλοι που κάτι σου ζητούν για του  μωρού το βήχα,
της θείας τον πονόκοιλο, το αυτί του εξαδέλφου,
πες μου παιδί μου, οργίστηκες κι εξύβρισες κανένα? ''

''Γέροντα, επαγγελματική είχα ευσυνειδησία
και μ'όλους ήμουν ψύχραιμος για να τα βγάλω πέρα.
Και τραύματα καθάρισα και άπειρες ενέσεις
-κι ας μην ανήκουν νομικά εις τα καθήκοντα μας-
κι ανάνηψη εκτέλεσα και δυο γιαγιές που πέσαν
ο ίδιος τις συνόδεψα ως το νοσοκομείο 
το φαρμακείο κλείνοντας ,γιατί άνθρωπο δεν είχαν.''


''Συμβούλευες και άκουγες με υπομονή περίσσεια,
προβλήματα, ερωτήματα που είχαν οι ασθενείς σου?''
''Μα θέματα ιατρικά, προβλήματα υγείας ,
πρώτα σ'εμέ τα λέγανε να τους καθοδηγήσω''


''Τέλος , δάνειζες φάρμακα σε όσους στο ζητούσαν,
έκανες πίστωση συχνά στον κόσμο που δεν είχε?
Μήπως εσύ εχρώσταγες εις τους προμηθευτές σου
λόγω του ότι δεν πλήρωναν τα έρμα τα ταμεία?''

''Γέροντα μου χρωστούσανε, μα εγώ δεν εχρωστούσα''


''Εύγε παιδί μου, άξιος ο κόπος και ο μισθός σου,
 γιατί καιρό εσήκωσες τα βάρη των ανθρώπων ,
φιλάδελφα, διακριτικά, μ'όλες σου τις δυνάμεις!''

......................................................



ΝΤΡΙΙΝ! Χτυπά τηλέφωνο, πετιέται ευθύς επάνω ,
αλλού επήγαν τα γυαλιά, αλλού και η καρέκλα..
Όνειρο ήταν ! Σήκωσε τ'ακουστικό με βιάση :

''Κάτι για ουρολοίμωξη στέλνω το γιο να πάρει''

''Δε γίνεται κυρία μου, καλλιέργεια απαιτείται''

''Καλέ τι λες, τα ξέρω εγώ, τα΄χω ξαναπεράσει''

Βαθύτατα αναστέναξε ο φαρμακοποιός μας
μα κάπως πια πιο ήρεμος , πιο ώριμος συνάμα
κι όμορφα της εξήγησε ώσπου εκείνη επείσθη.

Η ώρα μία. Γαλήνιος εκοίταξε τριγύρω,
τα ράφια που τα νιάτα του είχαν αναρροφήσει,
τον πάγκο που εβούλιαξε απ'τις εκμυστηρεύσεις,
τις συνταγές που μαρτυρούν τους πόνους των ανθρώπων,
το πιεσόμετρο που άκουσε τόσων καρδιών ψιθύρους

κι αβίαστα χαμόγελο φώτισε τη μορφή του,
χαμόγελο επίγνωσης, χαμόγελο αγάπης..




_